เกาะหลีเป๊ะ (Koh Lipe) หมายถึง เกาะที่ราบเรียบ คล้าย กระดาษ ซี่งมีที่มาจากภาษาท้องถิ่นชาวน้ำหรือชาวเล(ชนเผ่าอุรักลาโว้ย)และเป็นหนึ่ง ในหลายๆ เกาะของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะตะรุเตา ตั้งอยู่สุดเขตแดนใต้ อยู่ในกลุ่มของหมู่เกาะอาดัง – ราวี ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเกาะตะรุเตา ห่างเกาะตะรุเตา 45 กิโลเมตร ห่างจากฝั่งท่าเรือปากบารา 62 กิโลเมตร อยู่ใกล้ๆ กับเกาะอาดัง ความยาวหัวถึงท้ายเกาะ 3 กิโลเมตร เกาะหลีเป๊ะ นี้ถึงแม้จะอยู่ในเขตอุทยานฯ แต่ว่าพื้นที่ทั้งหมดเป็นของชาวบ้านซึ่งอยู่อาศัยบนเกาะมาเป็นร้อยกว่าปี ก่อนประกาศจัดตั้งอุทยานแห่งชาติบนเกาะ ซึ่งส่วนใหญ่ทำอาชีพประมง รอบเกาะเต็ม ไปด้วยป่าปะการังอันสมบูรณ มีเวิ้งอ่าวที่สวยงาม หาดทรายขาวละเอียด อ่าวที่สวยงามที่สุด คือ อ่าวพัทยา บน เกาะ มีที่พักเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยวทั้งด้านหน้าและด้านหลังเกาะดังนั้นการ จัดการพื้นที่บนเกาะจึงอยู่นอกเหนืออำนาจของอุทยาน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชุมชนบริการจัดการ โดยอุทยานแห่งชาติคอยดูแลความเรียบร้อยและความปลอดภัยสำหรับนักท่องเที่ยว ดังนั้นเกาะหลีเป๊ะจึง เป็นเสมือนศูนย์กลางการเดินทางสำหรับนักท่องเที่ยว ที่เดินทางมาเที่ยวหมู่เกาะอาดัง – ราวี เมื่อเรือโดยสารจากท่าเรือปากบาราบนฝั่งสตูลเดินทางมาถึงเกาะหลีเป๊ะในตอน เย็นแล้ว จะมีเรือหางยาวมารับ นักท่องเที่ยวไปยังหาดต่าง ๆ เพื่อเข้าพักตามรีสอร์ท เช้าวันใหม่จึงหาเรือหางยาวเช่าเหมาไปเที่ยวตามเกาะต่าง ๆ ซึ่งหากใช้เวลาตลอดวันก็สามารถเที่ยวได้หมดทุกเกาะแล้ว เพราะแต่ละเกาะอยู่ใกล้ ๆ กัน เช่น เกาะอาดัง เกาะราวี เกาะหินงาม เกาะจาบัง เกาะยาง เกาะรองกอย ฯลฯ ตกเย็นก็กลับมานอนที่เกาะหลีเป๊ะ แล้วรอเรือโดยสารกลับในวันถัดไป ช่วงเลาเวลาที่เหลือบนเกาะใครอยากนอนเล่นพักผ่อนริมชายหาด ลืมเรื่องราววุ่นวายไว้ชั่วขณะหนึ่ง
ในเดือน 6 และเดือน 11 ขึ้น 13-15 ค่ำ ตลอด 3 วัน 3 คืนชาวบ้านที่มีเชื่อสายชาวเลจะมารวมกันที่เกาะหลีเป๊ะแห่งนี้เพื่อจัดงาน ประเพณีลอยเรือ ตาม ความเชื่อที่ จะขับไล่สิ่งอัปมงคล และเสี่ยงทายอนาคตของการประกอบอาชีพ
เกาะหลีเป๊ะและหมู่เกาะใกล้เคียง มีความงดงาม ทางทะเลมาก จนได้รับการขนานนามว่ามัลดีฟส์เมืองไทย