รีเยา อินโดนีเซีย
อินโดนีเซียเป็นหนึ่งในชิ้นส่วนที่กำลังเติบโตเร็วที่สุดของอินโดนีเซียใน แง่ของประชากรเศรษฐกิจและการท่องเที่ยว. รีเยา จังหวัดตรงบริเวณส่วนศูนย์กลางของภูมิภาคตะวันออกบนเกาะสุมาตราซึ่ง straddles ระหว่างมะละกา Straits, ทะเลจีนใต้และ Berhala Straits. จังหวัดเป็นพื้นที่ยุทธศาสตร์ที่ตรงใบหน้า Straits มะละกาและสิงคโปร์หนาแน่นสูงสุดในกรณีหนึ่งในเส้นทางเดินเรือในโลก
รีเยา เป็นหนึ่งในจังหวัด richest ในอินโดนีเซีย. จังหวัดนี้อุดมด้วยทรัพยากรธรรมชาติโดยเฉพาะน้ำมันและก๊าซธรรมชาติยางและ น้ำมันปาล์ม. ส่วนใหญ่ของจังหวัดเป็นที่ราบป่าหนัก; เข้าเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญในจังหวัด พื้นที่ส่วนใหญ่ใน รีเยา เป็นที่ราบลุ่มรวมถึงเกาะ alluvial กระจายอยู่ตามแนวเส้นชายฝั่งทะเลที่มีการยกระดับโดยเฉลี่ยน้อยกว่า 200 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

ชายหาดที่บาหลี เป็นหนึ่งในโปรแกรมเที่ยวบาหลีที่ขาดไม่ได้

สุมาตราตะวันตก อินโดนีเซีย
ทางทิศตะวันตกของเกาะสุมาตราเป็นพื้นที่ที่สวยที่สุดของอินโดนีเซีย. เป็นภูเขาและหารด้วยสามหุบเขา. มีทะเลสาบและภูเขาไฟที่สวยงดงามเป็น. แต่ที่ดิน Minangkabau มากพิเศษและมีกลุ่มประชากรเป็นมิตรที่สุดของอินโดนีเซีย. พวกเขาชอบคุยกับนักท่องเที่ยวและจะบอกเราเกี่ยวกับเอกลักษณ์ของสังคม. หากผู้เข้าชมพยายามที่จะเข้าใจวัฒนธรรมและประเพณี Minang เขาจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นสมาชิกของตระกูล. เขาจะได้รับเชิญเป็นแขกในบ้าน - วิธีที่ไม่ซ้ำกันเป็นคุ้นเคยกับชีวิตจริงอินโดนีเซีย. ที่สุดของไพร่พลและ hostesses เรามีครูภาษาอังกฤษดังนั้นจะไม่เป็นปัญหามาก

ทานอาหารค่ำหน้าชายหาด ทัวร์บาหลี แบบดีดี ไม่จำเป็นต้องแพง

จังหวัดจัมบี อินโดนีเซีย
จังหวัดแจมตั้งอยู่บนชายฝั่งตะวันออกของเกาะสุมาตรากลางใบหน้าเพื่อ Malaka Straits พรมแดนร่วมกันกับสี่จังหวัดอื่นๆในเกาะสุมาตราและมีความยาวหม้อละลายสำหรับ กลุ่มชาติพันธุ์ที่แตกต่าง. ชาวเร็วได้ Kubus, ผู้ที่ได้ระหว่างคลื่นแรกของมาเลเซียจะโยกย้ายไปยังเกาะสุมาตรา. อาณาจักรโบราณของ Melayu พัฒนาและขยายตัวในการแจมและรักษาความสัมพันธ์กับอาณาจักรอันยิ่งใหญ่ของ Sriwijaya, Majapahit และ Singasari แต่ถูกทำร้ายและในที่สุด annexed โดย Sriwijaya กลางศตวรรษที่ 17. ครอบคลุมพื้นที่ 53,435 ตารางกิโลเมตรเกือบ 60% ซึ่งเป็นป่าไม้จังหวัดเป็นบ้านของสัตว์หลากหลายขนาดใหญ่และ floraand และสถานที่ที่ทำให้ดีอกดีใจสำหรับผู้เข้าชมงานและผจญภัย

สุมาตราใต้ อินโดนีเซีย
เกาะสุมาตราตั้งอยู่ด้านตะวันออกของภูเขาช่วง Bukit จังหวัด Barisan เกาะสุมาตราเป็นค่อนข้างแบนอุดมยังคงเป็นแม่น้ำหลาย crisscross และคดเคี้ยวตลอดภูมิภาค. ปาเลมบังเป็นเมืองหลวงและเป็นประตูสู่จังหวัดที่ตั้งอยู่บนธนาคารของดี Musi River, 60 km ต้นน้ำลำธารและการเดินเรือโดยเรือ oceangoing. ไม่แปลกใจที่สำคัญที่สุดกิจกรรมทางสังคมและเศรษฐกิจควรศูนย์ในปาเลมบังและ Musi River ซึ่งความภาคภูมิใจพื้นที่, Ampera สะพานพบเช่นกัน
เนื่องจากการตั้งเลี่ยงมันบนขอบใต้ของทะเลจีนใต้และใกล้กับหนึ่งในทะเลหนา

บังกา เบลีตุง อินโดนีเซีย
บังกา-เบลีตุง เป็นหนึ่งในจังหวัดอินโดนีเซีย. รวมสองเกาะใหญ่ Bangka และ Belitung และคนเล็กๆซึ่งนอนทิศตะวันออกของเกาะสุมาตราตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัด เกาะสุมาตรา. บังกา-เบลีตุง (Babel) จังหวัดเกาะคือ 31 จังหวัดในอินโดนีเซียหนึ่งในจังหวัดใหม่ล่าสุด. บังกา-เบลีตุง รับจะได้รับการอนุมัติเป็นจังหวัดใหม่ในปี 2001 กันกับเกาะสุมาตรา. แจ้งความนั่นเป็นเพราะการต่อสู้คน. พื้นที่ที่เป็นเหมืองดีบุกมากในขณะนี้แล้วเพื่อการเข้าถึงระยะใหม่ในชีวิต ของ. มัน provisioned กับสวยงามของธรรมชาติและเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมขั้น บังกา-เบลีตุง เพื่ออนาคตที่ดีกว่า

จังหวัดลัมปุง อินโดนีเซีย
ตั้งอยู่ที่ปลายสุดของทิศใต้ของเกาะสุมาตราจะมองข้ามมากกว่า flown โดยนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่. ในอดีตนั้นเป็นที่รู้จักดีสำหรับผ้า tapi มหัศจรรย์ 'ของ' บางด้ายทองใช้จริงและพริกมัน. แต่วันนี้เป็นที่ตั้งโครงการสังสารวัฏมักใหญ่, เกษตรกร resettling จากเกินบรรจุ Java. มันนี่มีภูเขาไฟสงวนสัตว์ป่า, เกี่ยวกับหินใหญ่ยังคงอยู่และชายฝั่งที่ยอดเยี่ยมของลึกอ่าวตัดและชายหาด วิเศษ. เมืองหลวงคือดาร์ ลัมปุง, ประกอบด้วยเมืองคู่ที่ Teluk Betung และ Tanjung Karang. วิธี Kambas Nature Reserve เป็นพื้นที่ฮา 130,000 ของบึงและป่าที่ลุ่มกับช้างป่า, สมเสร็จและสัตว์อื่นๆ

จิปชาบาหลี อินโนีเซีย

ประเทศอินโดนีเซีย (Indonesia) หรือชื่อทางการคือสาธารณรัฐอินโดนีเซีย (Republic of Indonesia) ชื่อ "Indonesia" มาจาก "indos nesos" แปลว่า "หมู่เกาะใกล้อินเดีย" เนื่องจากเป็น หมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกกับมหาสมุทรอินเดีย และระหว่างทวีปเอเชียกับออสเตรเลีย ทำให้อินโดนีเซีย สามารถควบคุมเส้นทางการติดต่อระหว่างมหาสมุทรทั้งสอง ผ่านช่องแคบสำคัญต่างๆ อาทิ ช่องแคบมะละกา ช่องแคบซุนดรา และช่องแคบล็อมบ็อก ซึ่งล้วนเป็นเส้นทางขนส่งน้ำมัน จากตะวันออกกลาง มายังประเทศในภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเอเชียตะวันออก อาณาเขต ทิศเหนือติดกับรัฐซาราวัค และซาบาห์ของมาเลเซีย ทิศตะวันออกติดกับปาปัวนิวกินี ทิศตะวันตกเฉียงเหนือจรดน่านน้ำของสหพันธรัฐมาเลเซีย โดยมีช่องแคบมะละกา เป็นพรมแดนกั้นระหว่างเกาะสุมาตรา ของอินโดนีเซียกับประเทศมาเลเซีย

พื้นที่ 5,193,250 ตารางกิโลเมตร
แผนที่ อาณาเขต
ทิศเหนือ ติดต่อกับทะเลจีนใต้ ติดรัฐซาราวัก และซาบาห์ ของมาเลเซีย (มาเลเซีย ตอ.) ซึ่งอยู่บนเกาะบอร์เนียว ยาว ๑,๗๘๒ กม.
ทิศใต้ ติดต่อกับมหาสมุทรอินเดีย ซึ่งคั่นระหว่างอินโดนีเซีย กับออสเตรเลียตอนเหนือ
ทิศตะวันออก ติดต่อกับปาปัว นิวกินี ยาว ๘๒๐ กม.
ทิศตะวันตก ติดต่อช่องแคบมะละกา และมหาสมุทรอินเดีย เมืองหลวง
เมืองหลวง กรุงจากาตาร์
ประชากร ประมาณ 234 ล้านคน
ภาษา ภาษาอินโดนีเซีย หรือ Bahasa Indonesia
ศาสนา อินโดนีเซียมีศาสนาอิสลามเป็นศาสนา ประจำชาติ โดย ศาสนาอิสลาม 87% ศาสนาคริสต์ 9.5% ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู 1.8% ศาสนาพุทธ 1.3%
การปกครอง ปกครองระบอบประชาธิปไตย แบบสาธารณรัฐ มีประธานาธิบดีเป็นประมุขและทำหน้าที่ปกครองประเทศ
สกุลเงิน รูเปียห์ (Rupiah)
อัตราแลกเปลี่ยน อัตรอัตราแลกเปลี่ยน 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ ประมาณ 9,500 รูเปียห์ (มกราคม 2549)
การแลกเปลี่ยน 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ ประมาณ 2549)2549)
รหัสโทรศัพท์ +62

ลักษณะภูมิประเทศ
อินโดนีเซียมีรูปร่างคล้ายพระจันทร์หงายครึ่งซีก มีพื้นที่ 5,193,250 ตารางกิโลเมตร หรือใหญ่กว่าประเทศไทย ประมาณ 10 เท่า เป็นพื้นดิน 2,027,087 ตารางกิโลเมตร และทะเล 3,166,163 ตารางกิโลเมตร อินโดนีเซียประกอบ ด้วยเกาะใหญ่น้อยกว่า 17,500 เกาะ แต่มีประชากรอาศัย อยู่เพียง 3,000 เกาะ รวมอยู่ในพื้นที่ 4 ส่วน คือ
1) หมู่เกาะซุนดาใหญ่ (Great Sunda Islands) ประกอบด้วย เกาะชวา สุมาตรา กะลิมันตัน และสุลาเวสี
2) หมู่เกาะซุนดาน้อย (Lesser Sunda Islands) ประกอบด้วยเกาะเล็กๆ ทางตะวันออกของเกาะชวา มีเกาะ บาหลี ล็อมบอก ซุมบาวา ฟอลเรส และติมอร์
3) หมู่เกาะมาลุกุ (Maluku Islands) หรือหมู่เกาะเครื่อง เทศอยู่ระหว่างสุลาเวสีกับเกาะปาปัว
4) ปาปัว (Papua)อยู่บนเกาะนิวกินีทางตะวันตกของ ประเทศปาปัวนิวกินี ในบรรดาหมู่เกาะทั้งหมดมีเกาะขนาดใหญ่ 5 เกาะ ครอบคลุมพื้นที่ประมาณร้อยละ 90 ของประเทศ คือ
1) กะลิมันตัน มีพื้นที่คิดเป็นร้อยละ 28 ของพื้นที่ทั้งหมดและ ครอบคลุมพื้นที่ 2 ใน 3 ของเกาะบอร์เนียว
2) สุมาตรา มีพื้นที่คิดเป็นร้อยละ 24 ของพื้นที่ทั้งหมด
3) ปาปัว มีพื้นที่คิดเป็นร้อยละ 22 ของพื้นที่ทั้งหมดและครอบ คลุมพื้นที่ครึ่งหนึ่งด้านตะวันตกของเกาะนิวกินี
4) สุลาเวสี มีพื้นที่คิดเป็นร้อยละ 10 ของพื้นที่ทั้งหมด
5) ชวา และมาดูรา ครอบคลุมพื้นที่เพียงร้อยละ 7 ของพื้นที่ ทั้งหมด แต่มีประชากรอาศัยอยู่ถึงร้อยละ 64 ของทั้งประเทศ อากาศร้อนชื้นแบบศูนย์สูตร มี 2 ฤดู คือ ฤดูแล้ง (พฤษภาคม- ตุลาคม) และฤดูฝน (พฤศจิกายน-เมษายน)

อาหารพื้นเมือง อาหารสำคัญของประเทศอินโดนีเซีย
บัคมีโกเรง - บะหมี่ผัด
อาหารจานเด็ดของชาวอินโดนีเซียก็คือ บัคมีโกเรง (bakmi goreng) หรือบะหมี่ผัด
เซมปัล - น้ำพริกรสดี
ชาวอินโดนีเซียนิยมกินน้ำพริกและกินกันเป็นประจำ ทุกมื้ออาหาร พวกเขาเรียก น้ำพริกว่า เซมปัล
เกอริงซิง – ไม่มีโรคภัย
ผ้าเกอริงซิงจัดเป็นผ้าศักดิ์สิทธิ์ ใช้ในการประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ ในอดีต มีผู้กล่าวว่าผู้ที่สวมใส่ผ้าชนิดนี้จะรอดพ้นจากอิทธิพลชั่วร้ายและอาการ เจ็บไข้ ชื่อผ้าว่าเกอริงซิง แปลว่า ไม่มีโรคภัย
เคอตูบัต – ข้าวต้มมัดอินโดน
ชาวอินโดนีเซียก็นิยมกินข้าวต้มมัดห่อด้วยทางมะพร้าว ต่างจากไทยที่ห่อด้วย ใบตอง เป็นส่วนใหญ่ เรียกชื่อว่า เคอตุปัต (Ketupat)
ซองเกต – ผ้าเทศกาล
ผ้ายกด อกที่เรียกว่าผ้าซองเกตนี้ ชาวบาหลีนิยมใส่ในงานเทศกาลผู้ทอใช้ด้ายสีทอง ด้ายสีเงิน ในการทอ มีวางขายอยู่ทั่วไปแลดูสวยงามมาก แต่เมื่อใช้ไปนาน ๆ เส้นด้านจะเป็นปุ่มปม และขาดทำให้ดูไร้ค่าไปทันที
สะเต๊ะ – ซาเต
สะเต๊ะ หรือที่ชาวอินโดนีเซียเรียกว่า ซะเต เป็นอาหารอีกประเภทหนึ่งที่นิยมกินกันทุกครัวเรือน โดยมีน้ำจิ้มถั่วลิสงเป็นของกินคู่กัน นอกจากไก่ หมู หรือเนื้อ ที่เมืองไทยก็มีการนำมาทำสะเต๊ะกันนั้น ชาวอินโดนีเซียยังมี เต่าสะเต๊ะ อีกด้วย
ซะลัค – สละ
ผลไม้ที่มีมากและขึ้นชื่อที่สุดของอินโดนีเซีย คือ สละหรือที่เรียกว่าซะลัค ว่ากันว่ารสชาติดีไม่แพ้สละพันธ์เนินวงของไทยเลยทีเดียว
เอนเดคผ้าอิกัตลายขวาง
ผ้าที่ชาวบาหลีทั่วไปใช้สวมใส่คือผ้าเอนเดค มีลักษณะเป็นผ้าอิกัตลายขวาง ใช้ วัตถุดิบประเภทฝ้าย เรยอง หรือผสมผสานกันทั้งฝ้ายและเรยอง แต่ก็มีบ้างที่ทำจากไหมซึ่งมีราคาแพงมาก
เจอลุคบะลีและบลิมปิง
ส้มโอบาหลีหรือเจอลุคบะลี เป็นผลไม้ที่ใช้ในงานเทศกาลและประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ ส่วนมะเฟืองหรือบลิมปิงนั้น สาวชาวบาหลีนิยมกินกันมาก ทั้งยังมีปลูกตามบ้านเรือนทั่วไปอีกด้วย

การแต่งกาย
เอนเดคผ้าอิกัตลายขวาง
ผ้าที่ชาวบาหลีทั่วไปใช้สวมใส่คือผ้าเอนเดค มีลักษณะเป็นผ้าอิกัตลายขวาง ใช้ วัตถุดิบประเภทฝ้าย เรยอง หรือผสมผสานกันทั้งฝ้ายและเรยอง แต่ก็มีบ้างที่ทำจากไหมซึ่งมีราคาแพงมาก
เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม การแต่งกายจึงโน้มน้าวไปตามประเพณีของศาสนา
ผู้ชาย จะนุ่งโสร่ง สวมเสื้อคอปิด แขนยาว สวมหมวกรูปกลม หรือหมวกหนีบ ทำด้วยสักหลาดสีดำ บางครั้งจะนุ่งโสร่งทับกางเกง ประมาณครึ่งตัว โดยปล่อยให้เห็นขากางเกง ในกรณีที่ต้องเข้าพิธี อาจจะมีการเหน็บกริชด้วย ปัจจุบันผู้ชายอินโดนีเซียส่วนใหญ่นิยม แต่งกายแบบสากล แต่ยังคงสวมหมวกแบบเดิม
ผู้หญิง จะใช้ผ้าไคน์ พันรอบตัว และใช้นุ่งอยู่กับบ้านเท่านั้น ผ้าไคน์จะมีลวดลายสวยงามมาก เนื้อดีและราคาแพง ซึ่งเป็นที่นิยมเรียกกันอีกชื่อว่า ผ้าปาติค (Patik) เวลานุ่งจะต้องให้ยาวกรอมเท้า สวมเสื้อ เรียกว่า เคบาจา (Kebaja) เป็นเสื้อที่รัดติดกับตัว แขนยาว สำหรับผู้หญิงชาวเกาะสุมาตรา นิยมสวมเสื้อหลวม ลำตัวยาวเกือบถึงเข่า เรียกว่า บัตยูกรุง และใช้ผ้าห่มพาดไหล่ข้างหนึ่งด้วย ผู้หญิงอินโดนีเซียไว้ผมยาว แล้วเกล้าเป็นมวย และใช้เครื่องประดับ เช่น พลอย หรือดอกไม้ประดับศีรษะ รองเท้าที่ใช้เดิมเป็นรองเท้าแตะ แต่ปัจจุบันเป็นรองเท้ามีส้น และทาสี แกะสลักเป็นรูปต่าง ๆ สายคาดทำด้วยหนังทาสีเงิน หรือสีทอง สตรีที่นับถือศาสนาอิสลามจะใช้ผ้าคลุมศีรษะ แต่ไม่ปิดหน้า ปัจจุบันนิยมแต่งกายแบบตะวันตกมากขึ้น การแต่งกายแบบดังกล่าว จะใช้ในโอกาสพิธีสำคัญ ๆ เท่านั้น